Веќе знаеме дека Емили Ратајковски е книжевник со импресивно читачко искуство и полиран вкус, чии литературни препораки вреди да се следат на нејзиниот Инстаграм, меѓу сензуалните фотографии од гламурозното секојдневие. Сепак, до неодамна не знаевме дека mademoiselle Ратајковски има сериозна намера да се приклучи во редовите на фантастични автори кои редовно ги рекламира на милиони следбеници…
Првпат имавме можност да бидеме сведоци на љубовта што славната манекенка ја има кон пишаниот збор минатото лето, кога објави есеј за хиперженственоста во кој истражува што значи да се отелотворат конвенционалните идеали за убавина и женственост, истовремено идентификувајќи се со феминистичките идеали и прогресивните идеи за дестабилизација на категориите на патријархалните родови. . Есејот можеби е малку почетен, бруцошки, но темата е интересна и се чувствува силно дека авторот има што да каже. Според сите проценки, Емили работи напорно, читајќи, пишувајќи оттогаш, за да ја круниса оваа бизарна и бурна година со нов личен успех – книга што треба да ја објави „Мекмилан Прес“. Таа гордо објави на Инстаграм колку е среќна што нејзиниот ракопис наскоро ќе биде врзан во соработка со позната издавачка куќа и едвај чекаме да го видиме конечниот резултат!
Минатиот месец, Емили објави есеј во New York Magazine со наслов Buying Myself Back: When does a model own her own image? во која скицираше некои од централните теми на книгата есеи што треба да се објави под наслов (или работен наслов) на My Body. Пишувајќи со личен, исповеднички тон, Емили во овој есеј раскажува за еден необичен случај кога против неа била покрената постапка затоа што на својот Инстаграм објавила папарацо фотографија – самата.
Ратајковски ја продолжува својата контемплација на современите стапици на репрезентација, позицијата на моделот во таа бизарна сала на огледала во која и е одземен сопствениот лик, преминувајќи прашања за врска со сопственото тело и битие, особено преку родовата призма, со прашања за авторското право и сопственоста. Таа пишува за слики што фигурирале во врски и паузи, за книга со фотографии кои излегле со нејзиното име на насловната страница, без нејзин благослов, па дури и без нејзино знаење се додека не било предоцна. Се чини дека многумина, покрај самата манекенка, имаат корист од нејзиниот изглед, тело, работа, напор, лице, ген што ја прави толку надреално фотогенична… Скоро дистописко чувство дека постои друга Емили која е отворена за употреба на секој што знае како да ја искористи можноста, како епизода на Black Mirror, се провлекува во текстот што акумулира поврзани епизоди од нејзиниот живот и кариера. Колку подлабоко одиме во текстот, толку појасно ни станува како позицијата на моделот, па дури и на која било јавна личност денес, е изложена, кревка и шокантно дехуманизирачка.
Лошите јазици ќе го покренат прашањето дали договорот со престижна издавачка куќа е навистина заслуга на литературниот талент и теоретското знаење на авторот, или само мудар маркетинг потег да заработи пари на високо профилиран аспирантен писател. Но, нејзината единствена позиција како личност која достигнала врвови во универзумот на модата и поп културата истовремено и која е добро упатена во размислувањето за амбивалентноста на истата позиција, ја прави оваа книга толку возбудлива. Секако, ако ги пребаруваме нашите суштества, не можеме да го негираме малото зелено чудовиште што врти со очите затоа што личност која личи на Емили, покрај својата модна и филмска кариера, гради и литературна кариера, но повеќе од тоа, среќни сме што Емили уште еднаш ги тресе предрасудите и ги споделува своите мисли со светот. Судејќи според сѐ што сме имале можност да прочитаме од пенкалото на Емили Ратајковски, нè очекува многу интересно четиво.
