Извадок од книгата на Пауло Коелјо „Ракописот од Акра“ ни говори дека понекогаш мора да ризикуваме ако сакаме да постигнеме нешто во животот…
Дали утре навистина ќе биде поинаку ако сториме сè на стар начин
Оние кои никогаш не биле поразени изгледаат весели и супериорни, сопственици на вистината за која не мрднале со прст. Секогаш се на страната на посилниот. Тие се како хиени, јадат само остатоци од лавови.
Тие ги учат своите деца: „Кога влегувате во конфликти, можете само да изгубите. Чувајте ги сомнежите за себе и никогаш нема да имате проблем. Ако некој ве нападне, не се навредувајте и не се понижувајте во обид да се одмаздите. Постојат и други работи во животот за кои треба да се грижите“.
Во тишината на ноќта тие ги водат своите замислени битки: неостварени соништа, неправди што се правеа дека не ги забележуваат, моменти на кукавичлук што успеаја да ги сокријат од сите – освен од самите себе – и љубовта што прекрстуваше на нивните светли очи, она во која Божјата рака е наменета, но на која тие немаа храброст да и пријдат.
И тие ветуваат: „Утре ќе биде поинаку“. Но, доаѓа утре, а со тоа и прашањето што ги парализира: „Што ако сè тргне наопаку?“
Значи, тие не прават ништо.
Тешко на оние кои никогаш не биле поразени! Никогаш нема да бидат победници во овој живот!
