Без оглед на работната активност, едно е сигурно: мали се шансите да помислите дека е совршена или дека ѐ работата за која се надевавте. Во најдобар случај, можеби е близу до вашата работа од соништата, но ретко е идеална. Во полоши случаи, вашата моментална работа е далеку од сè што сте замислиле за себе и станува сè повеќе прашалник над вашата глава секој ден. Сценаријата се различни и секој од нас смета дека друга идеја или професија е идеална и старата поговорка ни е наметната: ако го правите она што го сакате, тогаш нема да морате да работите ниту еден ден во животот. Иако сите знаеме (или имаме идеја) како треба да изгледа работата од соништата, ретко кој го прави тоа.
Што е работа од соништата?
Митот е на прво место, а некои работни места (како она во модната индустрија) се предмет на создавање на тие митови за совршено вработување. На второ место се многу фактори, бидејќи, како и во случај на успех, работата од соништата зависи од дефиницијата и системот на вредности на секоја индивидуа. За некого, оваа идеална работа може да биде која било, но носи добар приход и удобен живот. За некој друг, тоа е само практична цел на она што тој го прави. Некои луѓе имаат природни таленти за одредени занимања и сметаат дека вработувањето на тоа поле е најдоброто нешто што може да им се случи.
ТОЧНО Е ДЕКА СОНОТ ЗА СРЕЌА НЕ ТРАЕ ДОЛГО БИДЕЈЌИ ШТОМ НЕШТО ПРЕМИНЕ ОД КАТЕГОРИЈАТА ЗАБАВА ВО КАТЕГОРИЈАТА ДОЛЖНОСТ, СЕ ПОЈАВУВААТ СОМНЕЖИ И СЕ ГУБАТ ВО ТАА МАГИЈА.
Дали има само еден „dream job“ за секого?
Добар дел од заблудата за темата совршена работа потекнува од ова верување. Растеме со идеја дека е важно само да откриеме нешто за што сме страствени, а потоа сè да се среди самостојно. Никој не зборува за тоа да се досадува од таа работа. Не станува збор дури и за неуспеси што се дел од секоја професија дури и кога имаме голем талент во нашата индустрија. Прашања од типот „дали е тоа, дали?“ Или „и тоа е сè?“ Дали се посебна категорија. Истражувањето спроведено на Стенфорд во 2017 година вели дека митот за работата од соништата е многу близу до митот за јасно дефинирани желби и цели што ги претпоставуваме откако ќе ја одредиме нашата насока, а потоа одиме во таа насока среќни и вечно задоволни.
„Работа од соништата“ = постојан извор на среќа?
Сериозно? Сите имаме повеќе од доволно години да знаеме дека совршенството не постои. Без оглед, без луѓе, без деловна активност, дури ни самите ние. Како што има моменти на големо задоволство, гордост и среќа, така има и моменти на очај, фрустрација и нервоза. Така, во пракса лесно може да се случи работата што ја мразите да е всушност идеална работа за вас, вие едноставно не ја сфаќате поради сегашната лоша фаза. Ако не сме задоволни со нешто 24 часа на ден, седум дена во неделата, тоа не значи дека промената е неопходна веднаш.
СЕПАК ТОА НЕ ЗНАЧИ ДЕКА ТРЕБА ДА СЕ ОТКАЖЕМЕ ОД СРЕЌАТА И ПРИРОДНАТА ЖЕЛБА ДА БАРАМЕ НЕШТО ШТО ЌЕ НИ ДОНЕСЕ НАСМЕВКА НА ЛИЦЕТО СЕКОЈ ДЕН.
Тоа само значи дека е во ред да се дефинира од време на време што даваме и до кој степен работата што ја работиме нè исполнува. Во ред е да се запрашаме што научивме сите и каде се гледаме до крајот на оваа година и каде ќе се видиме за пет години. Потребата да се промени и да се побара нешто подобро е вкоренета во нас и фактот дека имаме совршена работа не мора да нè задоволува и да нè спречува да истражуваме понатаму.
Ако веќе зборуваме за соништа и работни места, веројатно единствениот сон кон кој треба да се стремиме е да растеме, учиме, развиваме и преминуваме одредени нивоа на кариера. Можеме да се стремиме кон совршенство, веројатно нема да го најдеме, но некако ќе дојдеме до задоволство. И тоа е нешто.
