Многумина сè уште ја паметат убавата Никица Мариновиќ од Дубровник, која официјално беше прогласена за Мис на Југославија во 1966 година, но помалку е познато како изгледал нејзиниот живот.
Таа во исто време е мисицата што на светските избори што се одржаа истата година во Лондон стигна најдалеку од сите од оваа област досега, но дури и тој момент не можеше да помине без скандал.
Во далечната 1966 година, цела Југославија вриеше од фактот дека Југословенката ја освои титулата една од најубавите жени на изборот за Мис на светот во Лондон. Таа девојка беше убавата Никица Мариновиќ, која на овој натпревар, како прв претставник на тогашната Социјалистичка Федеративна Република Југославија, го освои сензационалното второ место и стана прва придружничка на Индијката Реита Фарија.
Таа наводно случајно се најде на изборите. Во времето кога беше организиран изборот за Мис на Југославија, женското списание „Базар“ ја презеде организацијата. Сепак, главниот уредник не беше задоволен од пријавените кандидати и тргна во потрага по анонимните девојки.
Таа се запозна со Никица Мариновиќ, тогаш уште малолетна студентка на Економското училиште во Дубровник. Едвај успеа да ги убеди своите конзервативни родители да ја пуштат на натпревар, а и самата Никица беше таква – долго се колебаше да го соблече дводелниот костим за капење. Таа попушти само откако беше под влијание на тогашните сопственици на лиценцата за Мис на светот.
Од тоа време, постојат приказни дека лентата за најубава на светот ѝ избегала затоа што потекнувала од земјата на комунистичкиот блок. Во Лондон, таа беше пречекана како вонземјанин кој дојде преку „железната завеса“ – таа беше првата мисица на земјите од социјалистичкиот блок. Наместо очекуваната партизанка – мажествена девојка во воен капут и чизми, пред нив блескаше вистинска убавица.
Потоа го освои второто место во Лондон и стана прва придружничка на Индијката Реита Фарија. Второто место предизвика бес кај јавноста, затоа што тие сметаа дека Никица требаше да победи. Развиена е и теорија која никогаш не била докажана.
Беше напишано дека гледачите со видлива огорченост ја поздравија одлуката на жирито: мнозинството сметаше дека Мис Мариновиќ ќе биде победничка. Беше речено дека за Индијката е клучно да биде подготвена веднаш да отпатува за Виетнам доколку победи, да ги посети американските војници кои таму се бореа против комунистичкиот отпор, а Никица не се осмелуваше да го потпише тој договор во договорот. По триумфот на изборот за Мис на светот, таа се пресели во Белград. Таа го одби славниот режисер Роберт Роселини кој и понуди улога во неговиот филм, но Никица сметаше дека не е подготвена за Холивуд.
Нејзиното срце го освои белградскиот писател и режисер Вук Вучо, со кого го доби синот Џорџе. Тој брак траеше помалку од пет години, а по разводот, таа повторно беше опсадена од додворувачи. По втор пат, Никица судбоно му рече „да“ на славниот режисер Здравко Шотра, на кого му го роди синот Марко. Тој брак траеше малку подолго, но таа љубов заврши и во 1980 година.
Никица имаше бутик во Кнез Михајлова и многумина дојдоа само да ја видат. И тогаш, во еден момент и се изгуби секаква трага. За неа се зборуваше дека се бори со депресија, дека честопати е во психијатрија и се шпекулираше дека и останала без пари, па се повлече целосно и беше многу осамена. Живееше далеку од очите на јавноста и ги прекина контактите со нејзините најблиски пријатели. Во ноември 2008 година, повторно се појави на насловните страници.
Никица испила смртоносна доза апчиња за спиење без да остави проштално писмо или порака од која може да се заклучи зошто извршила самоубиство. Таа имаше 61 година.
