Српскиот кајмак, широко познат по вкусот, бојата и мирисот, порано беше сиромашна храна за вредните селани, а денес е деликатес и културно богатство на нашата земја.
На пасиштата на Сувобор велат дека тревата е повкусна отколку на другите планини, така што локалните домаќини се горди на својот добиток, но и млечните производи.
Пред триесет години, возев кајмак со стар Опел на пазарот во Нови Сад. Сите знаеја кога ќе дојдам и чекаа во ред за „белите мрши“ од Шумадија. Во тоа време, производите од овој дел на Србија беа вистинска привлечност на пазарите во Босна и Херцеговина и Црна Гора. Не можевме да одмолзиме онолку колку што можевме да продадеме – вели Мирослав Старшевиќ од селото Пранџани.
И покрај тоа што тие сè уште постојат, пазарите веќе не се единственото место каде се продава домашна крема и сирење, а семејството Старчевиќ го модернизираше производството и започна со сопствен бизнис. Модернизацијата не беше отсутна, така што уникатен валани крем го најде својот пат до клиентите од нивната млечни производи.
Сите најчесто користат традиционално пакување со крем, решив нашата да ја преклопиме во ролна и тоа беше целосен успех. Валаната крема е бренд на нашата млечни производи и е побарувачка и кај нас и во странство. Може да се полни со пршуто, шунка, печурки, но доволно се само жешки крофни – рече Оливера Старчевиќ.
