Книгата носи многу детали од нејзиниот живот и сведоштвата на нејзините соработници…
На првите страници на „Ана“, полуавторизираната биографија на уредничката на „Вог“, Ана Винтур, протагонистката плаче, поради резултатите од тогашните избори на кои победи Доналд Трамп. Обвинета е дека и дала преголема поддршка на кандидатката Хилари Клинтон во написот кој се однесува на нејзиниот ривал.
Кој би помислил дека зад преголемите очила за сонце кои сме навикнати да ги гледаме се кријат солзи? Кој би рекол дека Ана Винтур воопшто плаче?! Знаеме само дека може да ги расплаче другите…
Авторката Ејми Одел вели дека книгата е производ на повеќе од 250 интервјуа и опсежни архивски истражувања: во писма од таткото на Ана, уредникот на Флит Стрит Чарлс Винтур; во речиси секоја модна анализа која Ана ја направила во текот на нејзината долга кариера.
Обемното известување на Ејми открива многу живописни детали: времето кога Ана Винтур го скандализираше својот шеф со презентирање на куфер од коза од 9.000 долари во њујоршки магазин, каде што стана позната и по фрлањето на парите во ѓубре; дека Енди Ворхол ја сметал за „ужасно облечена“; дека откако отишла на ручек со Бил Гејтс, на еден колега му кажала колку мисли дека е привлечен; а во една прилика побарала од нејзиниот фото-оддел да го ретушира салото околу вратот на бебето…
Еден впечатлив елемент на известување за раните фази на кариерата на Винтур – како моден уредник во Harper’s Bazaar и главно заборавеното списание наречено Savvy – е како оние кои се сомневале во неа кога таа била помлада подоцна пробале да го негираат тоа.
Книгата носи многу детали од нејзиниот живот и сведоштвата на нејзините соработници. Нејзината поранешна креативна директорка Грејс Кодингтон негира дека некогаш кажала дека Андре Леон Тали, починатиот уредник на „Вог“ кој и помогнал на Ана да избере облека, бил „единствената личност што ја видела во долна облека“. Очигледно дека ова било само шега, а Одел открива прилично импресивна приказна за љубовниот живот на Ана.
Поранешната асистентка на Ана вели дека нејзината работа била толку исцрпувачка што често лежела ничкум на подот додека Винтур била на ручек, но додава: „За Ана сигурно било илјада пати полошо“.
Друг сведок признава дека таа „би се нервирала ако кафето и доцнело“. А друг поранешен колега го побива тврдењето дека Винтур нема смисла за хумор.
Одел детално го опишува својот пат што води до создавање на вакво читање и запознавање на друга страна од модниот свет, што може да ги инспирира сите заинтересирани за модата или уметничката индустрија. Фактот што Ана минува низ толку необична индустрија, а сепак секогаш застанува на нозе, само по себе е подвиг за што се борела додека се искачувала на позицијата главен уредник на најпрестижниот моден магазин.
Официјалното издание на книгата е најавено за денес, 3 мај.
