Замокот нуди прекрасен панорамски поглед на регионот, кој инаку е познат по своите добри вина. Каква среќна случајност!
Castel del Monte или „ридски замок“ е една од најубавите атракции на јужна Италија, односно нејзината провинција Апулија. На прв поглед, јасно е дека ова не е обичен замок – затоа го погледнавме вториот. Одиме на југ од Италија, кон „петицата на италијанската чизма“.
Убав поглед на замокот, но и од замокот
Замокот е изграден во 13 век на земјиште што му припаѓале на императорот Фредерик Втори. Бидејќи во тоа време октогоналната форма на замокот не била толку честа, се верува дека Фредерик пронашол инспирација во познатата Ерусалимска купола на карпата што ја видел за време на неговите крстоносни војни во Палестина.
Бидејќи замокот не бил изграден на стратешки патишта, ниту во близина на поголем град (во тоа време), се верува дека неговата примарна цел не била ниту одбранбена. Фредерик Втори го користел како ловечки дом и простор за венчавката на неговата ќерка, но не за долго. Наскоро починал, а замокот бил претворен во затвор, а подоцна и како засолниште за време на чумата.
Изграден е надвор од градот, а она што го привлекува вниманието е неговиот масивен и едноставен изглед. Материјалите користени во конструкцијата биле варовник и бел мермер, поради што изгледа прилично елегантно. Внатрешноста е побогата, особено поради дворот што се наоѓа таму.
Сепак, по неколку децении студии, историчарите сè уште не можат да се договорат за имињата на архитектите одговорни за ова ремек-дело. Завидливиот систем за водовод што го имал замокот во тоа време, ја поддржува тезата дека замокот бил инспириран од Ориентот од каде што извлеколе одредено знаење. Во тоа време, околината била исто така побогата – плодното земјиште овозможувало живот од земјоделството, а имало и извори на вода за пиење.
Зачувано од заборав
За жал, како и многу споменици и замоци од средниот век, кога ја исполнил својата цел бил напуштен и заборавен. Скапоцени делови од замокот биле ограбени од вандали. Дури кон крајот на 19 век, италијанската влада го откупил и обновил. Во Втората светска војна, накратко (и тајно) е користен од американската војска во акцијата за ослободување на Италија.
Ќе го препознаете на италијанската паричка од евро, т.е. еден цент, а љубителите на книгата „Името на розата“ на Умберто Еко може да забележат сличност помеѓу неговите описи за тврдината Aedificium и Castel del Montea.
Во 1996 година, УНЕСКО го заштити како „единствен пример за средновековна воена архитектура“ и како пример за математичка прецизност во градежништвото.
