На прошетка низ оваа пустина, неочекувано, можете да забележите трага во земјата што покажува дека некој поминал по тој пат. Додуша, оваа патека е невообичаено рамна и честопати го менува правецот под прав агол. Што мислите, кое животно оди така?
Во американскиот национален парк со неславното име Долина на смртта, се случува нешто необично. Во оваа пустина нема комплексен живот – за тоа сведочат имиња како Погребна планина, Пасаж на мртвите, Кањонот Суви коски, Ѓавослкиот терен за голф…
Сепак, нешто се движи. Додека шетате низ пустината, одеднаш можете да видите трага во земјата што покажува дека некој поминува таму. Додуша, патеката е невообичаено рамна и честопати го менува правецот под прав агол. Кое животно оди така? Овде? Ниту едно. Ако тргнете да ја следите патеката, тоа ќе ве одведе до – каменот.
Rolling stones – мрзлива, пустинска верзија
Ги нарекуваат карпи кои пловат по пустината, а со децении причината не била позната. Поточно, од почетокот на 20 век кога е забележан овој природен феномен.
Камењата што пловат можат да тежат сто или два килограми, а патеката што ја минуваат може да биде подолга од 100 метри. Но, тешко дека ќе ја „фатите“ додека плови. Тоа е многу редок феномен што се случува на неколку години.
Долго време луѓето мислеа дека камењата ги носат животни. Некои тврдат дека силниот ветер е во состојба да ги разбранува камењата. Во третата теорија или приказна, како сакате, ги вклучува и вонземјаните.
Но, причината лежи на друго место. Долината на смртта е всушност еден вид суво езеро. За време на дождот, тој добива мизерно количество вода што – иако испарува за време на топлината – остава талог зад себе. Кога ќе се излади, тој талог станува лизгав скоро како мраз, а кога дува силен ветер, карпите се лизгаат. Се разбира, има многу финеси во тоа, не е толку едноставно. Но, за љубопитните патници кои не се геолози и научници, се сведува на тоа.
На некои места можете да видите и паралелни траги кои се спојуваат и се одделуваат на некои места. Двата камења се наоѓаат на истата патека среде целото тоа пространство, како да учествуваат во трка. Симпатичната сцена доби прекар: Натпреварувачка патека.
Мистеријата е решена дури во 2013 година, кога истражувачите првпат „уловиле“ камења во движење користејќи GPS. Технологијата открила дека она што ги движи карпите во еден од најтоплите и најсушните делови на земјата е мразот! Не е ни чудо што вонземјаните за некои звучеа како пологична опција.
