Во последниве години, оревокршачите се почесто може да се видат на нашите простори како дел од новогодишните украси. Но, многумина се прашуваат каква врска има оревокршачот со Божиќ, со исклучок на познатиот балет што се одвива за време на сезоната на празници.
Оревокршач, всушност алатка за дробење ореви и други јаткасти плодови, имаат долга историја која датира од пред неколку стотици години и доста полека станаа дел од бројни домаќинства.
Според германскиот фолклор, се верувало дека оревокршачите им носат среќа на семејствата и го штитат нивниот дом. Тие претставуваа сила и моќ и како такви можеа да го заштитат семејството од злите сили. Тие се користеле за време на поформални ручеци и вечери и за десерт. Имено, десертите тогаш, во 13 век, обично вклучувале грицкање на лешници и ореви, а нивното кршење барало уред исто како оревокршачк.
Бидејќи лешниците и оревите се собирале за време на есента, тие традиционално се јаделе во текот на зимските месеци, а со тоа и оревокршачката започнала да се поврзува со празниците.
Но, оригиналните навртки имаа само корисна функција и биле изработени од метал. Подоцна, почнале да се прават дрвени, во форма на птици и други животни, и дури во 17 век тие здобиле форма на војници што ги познаваме денес.
Најголема улога ја имал Кристијан Штајнбах, познат и како Крал на оревокршачите, кој ја започна традицијата на рачно изработени дрвени ореви во форма на војници. Денес, неговото име е признато низ целиот свет. Традицијата ја продолжи неговата ќерка Карла, а семејната компанија што ги прави постои и денес.
Оревокршачи започнаа да се шират во Европа, така што потребата за производство расте со зголемена популарност. По Втората светска војна, оревите почнаа масовно да се шират во САД. Имено, американски војници кои биле стационирани во Германија при враќањето во САД со себе донеле фигури од оревокршачка како сувенир, а помогна и големата миграција на луѓе во потрага по американскиот сон.
Денес, во државата Вашингтон, постои дури и баварското село Левенворт, во кое се наоѓа музејот „Оревокршачка“. Во него се наоѓаат порцелан, сребрени и дрвени ореви направени од познатите Клаус Мертенс, Олаф Колбе, Петерсен, Кристијан Улбрихт и, се разбира, Штајнбах. Нивните примероци станаа крајно ценети од колекционерите.
Но, она што особено ја фаворизираше глобалната популаризација на оревокршачката и уште повеќе славно го прикова за Божиќ, е секако истоимениот балет од Пјотр Илич Чајковски, базиран на бајката „Оревокршачка и кралот на глувчето“ од Е.Т.А. Хофман.
