Постојат градови кои едноставно испуштаат убавина и добар стил, во кои се чувствуваме како херои на филмски сет – звукот на сообраќајот го погодува ритамот како саундтрак, ветерот на моменти работи неверојатно добро со нашата коса, облеката изгледа уште подобро под градските рефлектори… Kога градовите стануваат главни ликови на култните филмови, тоа е само природно продолжение на нивниот ѕвезден квалитет, така што во пресрет на нови патувања, поминете време во простори што го отелотворуваат лицето и обратна страна на модните метрополи, преку овие култни филмови:
Париз
Париз инспирираше безброј уметници од сите сфери на животот и медиумите и не е тешко да се најдат филмови кои го избрале Градот на светлината за своја позадина. За црно-белите филмски класици во Париз, контактирајте го Годард, и првите работи на списокот треба да бидат непоразениот ноар „À bout de souffle/Breathless“ и разигран „Bande à part“, и двата со стилски икони во главните улоги, Џин Себерг и Ана Карина. За пошарен и музички приказ на Париз, пронајдете ја Одри Хепберн на нејзините улици од глава до пети во Живанши во „Funny Face“, а за романтичен судир на културите, погледнете го „An American in Paris“. Доколку ве привлекува темната страна на Градот на светлината, погледнете го миленикот на Кан од 90-тите години на минатиот век, „La Haine“ од Mathieu Kassovitza, и за апсолутно убава мечтаечка меланхолија во три бои, потопете се во трилогијата „Trois Couleurs“ на Krzysztof Kieslowski.
Њујорк
Њујорк, Њујорк, ѕвезда на толку многу филмови и серии што имаме чувство дека го знаеме во душа, дури и ако никогаш не сме го оделе неговиот асфалт … Каде да започнеме турнеја на овој слоевит град? Ако некој знае како да го направи градот еден од главните ликови на нивните филмови, тоа е дефинитивно Вуди Ален, а неговата љубовна врска со Њујорк е само озлогласена. „Manhattan“ и „Annie Hall“ се филмови кои можеме да ги гледаме несвесно, одново и одново, но ако барате поинаков поглед на Њујорк, „Do the Right Thing“, најдобриот филм на Спајк Ли е одличен избор, додека Де Ниро во „Taxi Driver“ на Скорсезе малку ќе ве однесе низ улиците до темното и френетично расположение што му доликува на тој комплексен град. Ако сакате вашата NYC со музика, сјај и Џон Траволта, секогаш постои Saturday Night Fever!
Милано
Во формат помал од конкуренцијата на оваа листа, Милано има многу посилна концентрација на добар стил и скоро е невозможно да се сретне со личност која не е апсолутно стилска на нејзините улици. За добар стил во трилерот, погледнете го филмот „Gli angeli el male / Angels of Evil“ врз основа на (авто) биографијата на познатиот италијански криминалец од седумдесеттите години, со сите придружни модни хитови на седумдесеттите години. Ако ве привлече да зачекорите малку подалеку во минатото, подеднакво напнатиот филм на Лукино Висконти, „Rocco e i suoi fratelli“, обезбедува драма што избива меѓу браќата кога ќе се вљубат во иста жена. Но, нашиот апсолутен фаворит меѓу филмовите во Милано доаѓа со потписот на Лука Гвадањино и неговиот прв голем филм „Io sono l’amore / I Am Love“ во кој улиците на Милано (и околната природа) суверено владее со убавата Тилда Свинтон, облечена за таа пригода во облеката на Раф Симонс за Џил Сандерс.
Лондон
Кога мислиме на Лондон, мислиме на врнежливи денови, палта од Бурбери и карактеристичниот досаден црн хумор што само Британците можат да го патентираат. Во чест на нивната духовитост, погледнете (повторно) во ром-кoм во британски стил „Four Weddings and a Funeral“, што е исто толку класично како гореспоменатиот мантил на Бурбери. Ако тоа не ви е доволно Хју Грант во неговите најдобри денови (и зошто би било?), фрлете се во „Notting Hill“. Но, можеби во потрага по нешто малку подалеку од мејнстрим класиците, во тој случај предлагаме нуркање во „Fish Tank“ на Андре Арнолд, кој ги зафаќа помалку шармантните ќошиња на оваа метропола, или филм што ги отелотворува раните 1970-ти со сите нивни психоделични елементи и, секако Мик Џегер и крими-лудилото Performance. Се разбира, ако сте повеќе Битлси девојка, секогаш постои „A Hard Day’s Night“.
Токио
На другиот крај на светот, што од наша евроцентрична перспектива ни се чини како друга планета, во својата особеност на акумулираната, бучна, неограничена естетика што ни предизвикува вртоглавица на најдобар можен начин… се растегнува Токио. Филмот што фантастично ја доловува оваа културолошка непријатност и фасцинација (исто така убедливо најдобриот филм на Софија Копола досега) е анти-ромком филмот „Lost in Translation“. Но, за помалку посредувано искуство на Токио на филм, проверете ја класичната „Tôkyô monogatari / Tokyo Story“ или поновата „Tokyo Sonata“, обете посветени на распаѓањето на конвенционалното семејство во свет што се менува пребрзо. Ако сте расположени за помалку тажни приказни, погледнете ја комедијата „Tenten/Adrift in Tokyo“, во која презадолжен студент за коцкање започнува пријателство со средовечен собирач на долгови, кој наместо да плати, едноставно бара еден млад човек да го следи низ градот…
