ЗВУКОТ на издувниот систем не е единственото важно нешто за создавање впечаток за автомобил.
Секако, кога станува збор за звуците на автомобилите, на корисниците звукот на издувните гасови им е веројатно најважен, а потоа тука се и оние што не сакаме да ги слушаме во нашиот автомобил. Тука мислиме на секакви „крцкања“ од пластика, зуењето на вентилаторите и, на пример, квичењето на суспензијата.
А звукот на кој производителите посветуваат најмногу внимание е тој што го прават вратите кога ќе ги затворите. Како што пишува списанието Мел, звукот на затворање на вратите е еден од најважните за инженерите во дизајнот на автомобили. Тој звук што доаѓа како резултат на „спојувањето“ на две површини мора да биде лишен од какво било тропање. Мора да биде пригушен, и таков што дава впечаток на цврстина и квалитет. И сега доаѓа разочарувањето, бидејќи тој звук е лажен во повеќето случаи, исто како звукот на моторот што се создава на звучниците за автомобили.
Сè е јасно кога ќе кажеме дека звукот кога метал удира метал не звучи како звукот што го дава вратата на автомобилот кога се затвора. И оние високи метални тонови, според резултатите од бројни студии во рамките на т.н. психоакустика, им оставаат на корисниците впечаток на послаб квалитет. Затоа, конструкцијата на вратата користи голем број материјали и некои решенија за дизајн, сето тоа да го направи повеќе длабок и мазен звук. Дел од заслугата е на гумените заптивки на вратите, но многу повеќе оди на дизајнот на самите површини за да се генерира соодветен звук. Истото важи и за самите брави, чиј „клик“ мора да биде убедлив, но не премногу гласен.
Психоакустиката и врската помеѓу звукот и квалитетот на вратата добија значење во автомобилската индустрија во последните десет години, и ова повторно се совпадна со постојаните промени во дизајнот диктирани од построгите безбедносни стандарди.
